Rok 2020 w sądzie zaczyna się w miarę spokojnie – w styczniu czeka nas 9 spraw – 5 naszych, w tym dwie w Naczelnym Sądzie Administracyjnym i 4 klientów naszego poradnictwa, do których się przyłączyliśmy.

8 stycznia 2020

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. II SA/Wa 1385/19. Godzina.9.20 sala F. Sprawa z Ministerstwem Obrony Narodowej.

7 marca 2018 roku wnioskowaliśmy o wyciągi z kart służbowych z 2017 roku. MON odpowiedział najpierw, że to nie jest informacja publiczna. Po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (II SAB/Wa 292/18), stwierdzającym, że wyciągi są informacją publiczną, ministerstwo odmówiło udostępnienia ich ze względu na „negatywny wpływ na wykonywanie zadań w zakresie obrony narodowej oraz bezpieczeństwo osób zatrudnionych w urzędzie MON, które z nich korzystają oraz osób na rzecz których opłacane są za pomocą tych kart usługi.”

Dlaczego pytaliśmy? Media donosiły o ogromnych wydatkach z kart służbowych MON w 2016 roku i wyjątkowej niechęci tego ministerstwa do ujawniania informacji. Postanowiliśmy sprawdzić wydatki z 2017 roku. W przyszłości można by wnioskować o stałe publikowanie wyciągów przez wszystkie ministerstwa, w tym MON.

O sprawie pytaliśmy w tekstach: Wyciągi z kart służbowych MON. Wygraliśmy przed WSA w Warszawie i
Wyciągi z kart służbowych MON: informacja niejawna z klauzulą „zastrzeżone”

9 stycznia 2020

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. II SA/Wa 1442/19. Godzina 12.00, sala F. Sprawa klienta. Sprawa z Prezesem Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.

Klient naszego poradnictwa miał zamiar sprawdzić sposób nagradzania w Polskim Komitecie Normalizacyjnym. W tym celu zapytał o to, ile wynosiły nagrody w latach 2014-2019 i za co je przyznano. Poprosił również o udostępnienie listy pracowników niepełniących i pełniących funkcje publiczne, z dodatkowymi informacjami dotyczącymi tych ostatnich (wydział, w którym pracują; wykształcenie). Odmówiono mu, stwierdzając, że jest to informacja przetworzona, gdyż wymaga kompilowania informacji. To pytanie dotyczyło jednak stosunkowo niewielkiej liczby osób.

Dlaczego przyłączyliśmy się do sprawy? Skarżona decyzja wpisuje się w niepokojącą tendencję, zgodnie z którą podjęcie czynności wykraczających poza skopiowanie niewielkiej liczby dokumentów traktowane jest już jako przetworzenie informacji uzasadniające wydanie decyzji odmownej. Stanowi to istotne zagrożenie dla zasady jawności życia publicznego.

14 stycznia 2020

Naczelny Sąd Administracyjny. I OSK 1988/18 (we WSA sygnatura II SAB/Sz 139/17). Godzina 13.50, sala D. Sprawa z Prezesem Sądu Rejonowego Szczecin Prawobrzeże i Zachód.

24 sierpnia 2017 roku zwróciliśmy się do Prezesa Sądu Rejonowego Szczecin Prawobrzeże i Zachód z wnioskiem o udostępnienie informacji na temat dyżurów sędziów w sprawach aresztowych od 1 maja do 23 sierpnia 2017 roku. A także o skany postanowień związanych z odmową aresztu dla osób oskarżonych w związku z podejrzeniem nieprawidłowości w  Grupie Azoty Zakłady Chemiczne Police S.A. (sprawa w prokuraturze). Prezes sądu przesłał informację dotyczącą dyżurów aresztowych, odmówił udostępnienia postanowień sądu jako, dostęp do dokumentów takiego niezakończonego postępowania przygotowawczego regulowany jest przez przepisy Kodeksu postępowania karnego.Skierował nas do prokuratury. Złożyliśmy skargę na bezczynność, którą WSA oddalił.

Dlaczego pytaliśmy? Sprawa ma wydźwięk polityczny. Rozpoczęła się w czerwcu 2017 roku. Doniesienie o przestępstwie złożyć miał nowy zarząd spółki z nominacji PiS, na stary zarząd z nominacji PO. Po odmowie aresztowania menadżerów spółki, które – jak donosiły media – miało być słabo uzasadnione, pojawiła się medialna ocena pracy sędziów dokonana przez Ministra Zbigniewa Ziobro. Szczecińska prokura wszczęła dochodzenie o przekroczenie uprawnień przez sędziów odpowiedzianych za wyznaczanie składów sędziowskich do rozpoznania wniosków i zażaleń składanych przez prokuraturę.

O sprawie pytaliśmy w tekstach: Czy poznamy postanowienia sądu w sprawie tzw. afery polickiej? oraz Pytamy Prokuraturę o śledztwo w sprawie szczecińskich sędziów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. II SA/Wa 1623/19. Godzina 10.00, sala F. Sprawa klienta. Sprawa z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Nasz klient zapytał o listę wniosków rekomendowanych do przyznania stypendium naukowego wraz z wysokością punktów przyznanych kandydatom oraz o same wnioski. (mowa o nich w § 4 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 27października 2015 r. w sprawie szczegółowych kryteriów i trybu przyznawania i rozliczania stypendiów naukowych). Otrzymał decyzję odmowną.

Dlaczego przyłączyliśmy się do sprawy:. Osiągnięcia naukowe z natury rzeczy mają publiczny charakter, gdyż związane są m.in. z kierowaniem projektami naukowymi, publikowaniem prac, czy też wystąpieniami podczas konferencji naukowych. Wszystkie te aktywności, z natury rzeczy, mają publiczny charakter, gdyż określona osoba (młody naukowiec) występuje pod własnym imieniem i nazwiskiem. Finansowanie nauki powinno być jak najbardziej przejrzyste. To jeden z warunków nadążania za światem.

15 stycznia 2020 roku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku. II SA/Gd 558/19. Godzina 11.05, sala 1. Sprawa klienta – Głos Kociewia. Sprawa z Prezydentem Miasta Starogard Gdański.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku. II SA/Gd 557/19. Godzina 11.25, sala 1. Sprawa klienta – Głos Kociewia. Sprawa z Prezydentem Miasta Starogard Gdański.

Dwie podobne sprawy. Głos Kociewia pytał o wynagrodzenia nauczycieli. Otrzymał decyzje odmowne.

Dlaczego się przyłączyliśmy do sprawy? Środki wydawane na wynagrodzenia nauczycieli zatrudnionych w placówkach publicznych, stanowią informację publiczną. Wyłączenia ze względu na ochronę prywatności nie maja miejsca w przypadku osób pełniących funkcję publiczną lub gdy ich praca ma związek z jej pełnieniem. Sądy administracyjne zgodnie przyjęły, że nauczyciel jest osobą pełniącą funkcje publiczne. Sprawa ma dodatkowo wymiar społeczny, gdyż w sprawie wynagrodzeń nauczycieli pojawia się wiele sprzecznych informacji w przestrzeni publicznej.

16 stycznia 2020

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie I OSK 1393/18 (we WSA sygnatura II SA/Wa 180/17). Godzina 10.00. Sala E.

6 maja 2016 roku złożyliśmy wniosek do ówczesnego Ministra Finansów (obecnie Ministra Rozwoju i Finansów) o ujawnienie korespondencji z agencją ratingową Moody’s w okresie od 1 marca 2016 do dnia wykonania wniosku. Minister wydał decyzję odmowną, uznając, że w korespondencji, jaką prowadził z agencją ratingową Moody’s „zostały zawarte zagadnienia stanowiące tajemnicę przedsiębiorcy, których ujawnienie miałoby negatywne konsekwencje dla agencji ratingowej Moody’s przez ich wykorzystanie przez podmioty prowadzące działalności konkurencyjną”. Zachowanie tajemnicy korespondencji miało być też ważne dla Polski. Chodziło o to, by nie obniżać wiarygodności naszego kraju jako partnera. Nie zgodziliśmy się z tą decyzją, uznając że zapewne nie cała korespondencja zawierała tajemnicę przedsiębiorcy. Zaś sprawa ma kluczowe znaczenie dla sytuacji ekonomicznej państwa. Wojewódzki Sąd Administracyjny – w wyroku II SA/Wa 1581/16 – zgodził się z naszą argumentacją, wskazując, iż Minister Finansów nie wykazał, jakiej materii pisma te dotyczyły oraz jakim dobrom zagraża ich ujawnienie. W maju 2017 Minister ponownie odmówił informacji. Wskazał, że cała korespondencja ma znaczenie dla przewagi konkurencyjnej firmy. Jak też firma nie wyraziła zgody na ujawnienie korespondencji. Ponownie złożyliśmy skargę, argumentując, że obywatele mają prawo wiedzieć, jak ustalany jest rating. Tym razem sąd oddalił naszą skargę, wskazując, że Minister zastosował się do wytycznych sądu, wydając drugą decyzję (Wyrok II SA/Wa 180/19). Wyrok zaskarżyliśmy.

Dlaczego pytaliśmy? System wystawiania ocen przez agencje ratingowe jest wysoce nieprzejrzysty, a ich pozycja opiera się głównie na renomie. W 2016 roku mówiono o obniżeniu ratingu Polski z powodu kryzysu wokół Trybunału Konstytucyjnego. Ostatecznie rating nie był obniżony. Temat przejrzystości ocen ratingowych jest poruszany w wielu państwach. Oceny mają wpływ m. in. na notowania walut. Rząd powinien – w imieniu obywateli – dążyć do uczynienia systemu bardziej, a nie mniej przejrzystym. My – obywatele – powinniśmy wiedzieć, jakie działania rządu mogą wpływać na pogorszenie ratingu, a jakie na jego poprawienie.

O sprawie pytaliśmy w tekście: Wygraliśmy z Ministrem Finansów! i Za co zapłaciliśmy agencjom ratingowym 40 mln zł?

21 stycznia 2020

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. I SA/Wa 1751/19. Godzina 9.00, sala F. Sprawa z Wyższym Sądem Dyscyplinarnym Krajowej Izby Radców Prawnych.

11 marca 2019 roku zawnioskowaliśmy do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Krajowej Izby Radców Prawnych o wszystkie orzeczenia i postanowienia (wraz z uzasadnieniami – jeżeli zostały sporządzone) wydane w 2018 roku. Adresat uznał, że nasz wniosek dotyczy informacji przetworzonej, nie zgodził się z naszą argumentacją i wydał decyzję odmowną. My zaskarżyliśmy tę decyzję, wskazując dodatkowo, że to organ zaniedbał obowiązek digitalizacji orzeczeń.

Dlaczego pytaliśmy? Wniosek był elementem naszych regularnych starań na rzecz jawności działania zawodów zaufania publicznego.

Wyczerpujący tekst o orzeczeniach dyscyplinarnych radców prawnych można przeczytać na stronie informacjapubliczna.org

23 stycznia 2020

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.  II SA/Wa 2083/19. Godzina 9.00, sala F. Sprawa z Telewizją Polską S.A.

We wrześniu 2017 roku złożyliśmy wniosek o udostępnienie skanów (wraz z załącznikami i aneksami) umów zawartych pomiędzy Opolem a TVP S.A. w roku 2016 i 2017 r. Telewizja nie odpowiedziała, zatem złożyliśmy skargę na bezczynność. Sąd przyznał nam rację. Telewizja odmówiła informacji, uznając że zagrażają one jej interesom gospodarczym i wydała decyzję odmowną.  Nie zgodziliśmy się z decyzją, wskazując m. in. że podstawa odmowy jest zbyt ogólna.

Dlaczego pytaliśmy? Telewizja Polska jest jedną z najmniej rozliczalnych instytucji publicznych. Jednocześnie często w sposób mylący informuje opinię publiczną na temat własnych poczynań. Zbadanie kwestii umów z Opolem obszarem, który może pomóc wypracować zasady przejrzystości dotyczące zawieranych przez Telewizję umów. Zwłaszcza, że zawarła je z innym podmiotem publicznym.

O sprawie pytaliśmy w tekście Kto wyśpiewa nam o festiwalu w Opolu?