Nikogo nie dziwi fakt, że w czasach epidemii koronawirusa prawo jest stanowione w tempie szybszym niż jesteśmy do tego przyzwyczajeni. Jednak władza, zbyt często zarządzając poprzez konferencje, nie akty prawne i nie respektując podstawowych standardów, przyczynia się do dezorganizacji życia społecznego i zwiększa chaos.

Przypomnijmy choćby już anegdotyczną sytuację związaną z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 24 marca 2020 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii, które – zanim zostało opublikowane i poznaliśmy jego treść – zostało „opowiedziane” i zinterpretowane na rządowej stronie, a następnie „opowiedziane” i zinterpretowane na konferencji prasowej – nie trzeba przypominać, jak bardzo te interpretacje różniły się w temacie wyjścia na spacer. Debata publiczna toczyła się więc na podstawie domniemanych zapisów, ale samo rozporządzenie poznaliśmy na chwilę przed północą – czyli na chwilę przed rozpoczęciem obowiązywania zakazów.

Inny przykład – to Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 20 marca 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19. Projekt tego rozporządzenia również nie został opublikowany, w związku z czym nie było okazji do zwrócenia Ministerstwu uwagi, że tworzy sytuację prawną, w której jednocześnie zawiesza prowadzenie działalności edukacyjnej i wskazuje, że ta zawieszona de facto działalność edukacyjna ma być prowadzona na odległość.

Nowe akty prawne zmieniają naszą rzeczywistość z dnia na dzień, jednak większości z nas trudno jest odszukać w gąszczu Dziennika Ustaw czy ISAP-u aktualnych wersji ciągle zmieniających się rozporządzeń czy ustaw, dotyczących naszej bieżącej sytuacji prawnej. Uporządkowanie aktów, tworzonych w związku z sytuacją epidemii, i udostępnienie ich w przystępnej formie obywatelom bez wiedzy i umiejętności prawniczych, jest niezbędne.