Wszystko zaczęło się od zbierania podpisów pod petycjami na ubiegłorocznym festiwalu Przystanek Woodstock (Co zdziałały woodstockowe petycje?). Jedna z nich trafiła do Prezesa Trybunału Konstytucyjnego i powinna być opublikowana na stronie TK. Niestety nic takiego się nie stało, dlatego skierowaliśmy do prokuratury zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego.

Cała sprawa na poziomie logiki i prawa wydawała się nam stosunkowo prosta. Przesłanka pierwsza: istnieje prawny obowiązek publikowania w określonym terminie petycji składanych do organów władzy. Przesłanka druga: Prezes Trybunału Konstytucyjnego nie wywiązał się z tego obowiązku. Wniosek: Prezes Trybunału Konstytucyjnego nie dopełnił swoich obowiązków, co stanowi przestępstwo.

Prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie, Radosław Cieśliński, odmówił wszczęcia postępowania, bowiem stwierdził, iż działanie Prezesa Trybunału Konstytucyjnego nie nosi znamion przestępstwa. Swoje stanowisko oparł na dosyć kontrowersyjnych stwierdzeniach.

Po pierwsze uznał, że “wyłącznie z okoliczności, że Prezes Trybunału Konstytucyjnego jest organem Trybunału i kieruje jego pracami, a także reprezentuje Trybunał na zewnątrz i wykonuje inne czynności określone w ustawach i regulaminie Trybunału (vide art. 12 ust. 1 ustawy z dn. 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym) nie sposób wywodzić twierdzenia, iż każda potencjalna nieprawidłowość w funkcjonowaniu Trybunału obciąża Prezesa”. Innymi słowy to, że Prezes jest, o ile jest, Prezesem, nie oznacza, że odpowiada za bycie Prezesem. Prezes Trybunału Konstytucyjnego jest, a jakby jej nie było…

Po drugie stwierdził, że “sytuacja polegająca na nierozpoznaniu w terminie petycji złożonej do Trybunału Konstytucyjnego w dn. 9 sierpnia 2017 r. przez Stowarzyszenie Sieć Obywatelska Watchdog Polska z siedzibą w Warszawie (co dotyczy również opóźnienia zamieszczenia w witrynie internetowej informacji o wpłynięciu petycji) nie może być oceniana jako występek”. Innymi słowy niedopełnienie obowiązku nie jest niedopełnieniem obowiązku. Obowiązek publikowania petycji jest, a jakby go nie było…

Zażaliliśmy to postanowienie do sądu, który rozpoznawał sprawę w niedawne Walentynki. Chociaż może raczej w Popielec? Próbowaliśmy przekonać Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie, że prokurator nie ma racji. Powoływaliśmy się nawet na orzeczenie tego sądu z 2016 r., kiedy to sąd nakazał prokuraturze prowadzić postępowanie w sprawie niepublikowania wyroków Trybunału Konstytucyjnego m.in. przez Beatę Szydło i Beatę Kempę.

Wszystko na nic, sąd utrzymał postanowienie Prokuratora w mocy. 

Na marginesie – naprawdę mamy wielką nadzieję, że to orzeczenie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia to czysty przypadek, który nie uśmierci w Polsce prawa do składania petycji. Podobnie jak przypadkiem musi być wyniesienie przez Zbigniewa Ziobrę na 7 dni przed rozprawą w naszej sprawie na funkcję Prezesa Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia karanego dyscyplinarnie sędziego Macieja Mitery, który wcześnie był delegowany do Ministerstwa Sprawiedliwości.

W sprawie reprezentował nas radca prawny Adam Kuczyński.

Postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia.