Analizy w tym zakresie przygotowuje dla nas Gürkan Tatar, który odbywa w Sieci Watchdog praktyki międzynarodowe w ramach programu Erasmus+.

Prawne regulacje jawności w Turcji

29 czerwca 2016 r. Gürkan Tatar przygotował dla nas prezentację poświęconą prawnym regulacjom jawności w Turcji. Trochę podobnych rozwiązań, trochę odmienności. Podobnie jak w Polsce, prawo do informacji zagwarantowano na poziomie konstytucyjnym, a procedurę pozyskiwania informacji reguluje ustawa.

Jeśli chodzi o podstawowe odmienności:

• w Polsce we wniosku o udostępnienie informacji nie trzeba podawać imienia, nazwiska, adresu zamieszkania czy numeru identyfikującego obywatela czy obywatelkę, a w Turcji jest to konieczne,
• w przypadku odmowy odwołania rozpatruje ogólnokrajowy organ, od decyzji którego przysługują środki zaskarżenia do sądu administracyjnego,
• inny termin do udostępnienia informacji w Turcji – 15 dni roboczych, u nas – co najwyżej 14 dni (nie tylko roboczych),
• cudzoziemcy mają prawo do mniejszego zakresu informacji, niż obywatelki i obywatele.

Więcej na ten temat wkrótce w tekście przygotowywanym przez Gürkana Tatara, który zostanie opublikowany na stronie www.informacjapubliczna.org.

Szkopuł tkwi… w praktyce

Faktyczne problemy z dostępnością informacji w Polsce nie wynikają z prawa, które jest korzystne dla jawności. Podobnie może być w Turcji. W związku z tym Gürkan podejmie się przedstawienia – w formie prezentacji i tekstów – praktycznych aspektów realizacji prawa do informacji w Turcji. Przedstawi przykłady spraw, którymi zajmują się sądy, czy informacji, których ujawnienie sprawia problemy.

Gürkan Tatar zapytał wszystkie tureckie ministerstwa o to, ile wniosków o udostępnienie informacji wpłynęło do nich w 2015 r. oraz w ilu przypadkach odmówiono udostępnienia informacji. Ostatnie dostępne statystyki są sprzed wielu lat. Czy w Turcji często czyni się użytek z prawa do informacji?

Postaramy się sprawdzić, z jakimi problemami musi sobie radzić turecki wnioskodawca, czy będzie miał wgląd w kalendarze spotkań ministrów, rejestry umów zawieranych przez podmioty publiczne, czy opinie prawnych, zamawiane przez władze.