We wrześniu 2020 roku 13 partii politycznych, posiadających w ławach sejmowych co najmniej dwóch przedstawicieli lub dwie przedstawicielki, otrzymało ten sam wniosek o informację, z dokładnie tymi samymi pytaniami. Cały projekt, przeprowadzony z mojej inicjatywy, miał na celu sprawdzenie stosunku partii politycznych do jawności.

Wnioskowałem o udostępnienie uchwał i protokołów z posiedzeń zarządu, protokołów i wyników kontroli komisji rewizyjnej oraz wykazu ekspertyz i analiz zrealizowanych w ramach Funduszu Eksperckiego danej partii. Ta batalia trwa już ponad rok.

Konfederacja Wolność i Niepodległość jako jedna z siedmiu partii politycznych odpowiedziała na przesłany do niej wniosek. Jednak udzieliła odpowiedzi tylko na ostatni punkt wniosku – dotyczący Funduszu Eksperckiego. Co do pozostałych punktów, uznano, iż nie stanowią one informacji publicznej.

Z tego powodu złożyłem skargę na bezczynność. Partia jednak nie kwapiła się z jej przesłaniem do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wysłana 10 listopada 2020 roku skarga nigdy nie trafiła do WSA. Ostatecznie to WSA upomniał się o nią, na podstawie uiszczonego przeze mnie wpisu za skargę na konto sądu. Wówczas złożyłem wniosek o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie skargi przez Konfederację.

W wydanym postanowieniu WSA (sygn. akt II SO/Wa 53/21) przyznał, że Konfederacja nie przesłała skargi w ustawowym terminie, co stanowi obowiązek skarżonego organu. Podkreślono także, iż nie zaszły żadne szczególne okoliczności, które uniemożliwiały jej przesłanie w terminie. Zdaniem sądu wymierzenie grzywny w wysokości 1 000 zł powinno pomóc osiągnąć cele, dla których ów środek przewidziano.

Od Postanowienia oczywiście przysługuje zażalenie. Niewykluczone, że sprawa znajdzie swój dalszy ciąg w Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Niebawem na naszej stronie ukaże się artykuł o wnioskach do pozostałych partii, o których mowa we wstępie.