26 czerwca 2018 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia zajmie się czterema zażaleniami na umorzenie śledztwa w związku z niewpuszczeniem do budynku Sejmu RP przedstawicielek Czarnego Protestu.

Po tym jak Marszałek Sejmu RP postanowił nie wpuścić do Sejmu RP przedstawicielek Czarnego Protestu, złożyliśmy jako organizacja społeczna, w interesie publicznym, zawiadomienie do prokuratury o możliwości popełnienia przestępstwa.

Prokuratura stwierdziła, że naruszono jedynie przepisy porządkowe, a nie Konstytucję RP. Nie zgadzając się z taką interpretacją, złożyliśmy zażalenia do Sądu Rejonowego, który je uznał (postanowienie z 3 lutego 2017 r., sygn. akt II Kp 2672/165, więcej: Już mamy sprawę w sądzie o uniemożliwienie wejścia do Sejmu, Nie można arbitralnie ograniczyć wstępu na posiedzenie Sejmu RP, sąd wskazuje, że trzeba przesłuchać Marszałka Sejmu):

Zażalenie należy uznać za zasadne i zasługuje na uwzględnienie, bowiem część podniesionych w nim argumentom nie sposób odmówić słuszności.

Przede wszystkim, w ocenie Sądu nieprawidłowym jest uznanie, iż o braku wyczerpania znamion art. 231 § 1 k.k. świadczy fakt, iż Marszałek Sejmu naruszył jedynie przepisy porządkowe. Wskazać należy, iż sama okoliczność, że regulacja dotycząca wstępu na galerię sejmową zawarta jest w zarządzeniu nie może przesądzać o niewielkim znaczeniu tego naruszenia i w konsekwencji o braku wyczerpaniu znamion przestępstwa. Podkreślić z całą mocą należy, iż przekroczenie uprawnień zawartych w przepisach porządkowych skutkowało w niniejszej sprawie pozbawieniem grupy obywateli ich konstytucyjnego prawa swobodnego wstępu na posiedzenia organów kolegialnych pochodzących z wyborów, gwarantowanego art. 61 ust. 2 Konstytucji RP. Waga naruszenia obowiązków jest zatem znaczna i w ocenie Sądu jak najbardziej może dawać podstawy do uznania znamion art. 231 § 1 k.k. za wyczerpujące w niniejszej sprawie.

(…)

W ocenie Sądu za przekroczenie swobodnej oceny dowodów należy uznać dokonanie ustalenia, iż transmisja obrad Sejmu oraz wpuszczenie część osób na galerię dostatecznie zabezpieczało interes, o którym mowa w art. 231 § 1 k.k. Wskazać należy, iż co do zasady to obywatel decyduje o formie, w jakiej zamierza pozyskać informację publiczną, a wszelkie ograniczenia w tym zakresie muszą być uzasadnione w świetle art. 61 ust. 3 Konstytucji. Skoro zatem grupa obywateli w dniu 6 października 2016 r. postanowiła przyglądać się z galerii sesji plenarnej Sejmu, to pozbawienie ich tej możliwości przez marszałka Sejmu, dokonane z przekroczeniem jego uprawnień, mogło stanowić naruszenie interesu prywatnego tych osób w postaci prawa do zapoznania się z informacją publiczną w sposób przez nie wybrany. Bez znaczenia w tym aspekcie jest fakt transmisji obrad sejmu czy późniejszego wpuszczenia części tych osób na galerię.

(…)

Nadto zasadnym wydaje się także przesłuchanie w charakterze świadka Marszałka Sejmu na okoliczność jego czynności podejmowanych w sprawie będącej przedmiotem niniejszego postępowania, w szczególności na jakiej podstawie podjął w/w decyzję oraz z jakich powodów to uczynił.

Po decyzji sądu prokuratura przesłuchała świadków, m.in. bezpośrednio pokrzywdzone przedstawicielki Czarnego Protestu i umorzyła śledztwo. Uznała, że decyzja o ograniczeniu dostępu do budynku parlamentu była słuszna, ponieważ na galerię Sejmu RP chciało wejść wiele osób i zgodnie z regulaminem po przepustki należy się zgłosić co najmniej 24 godziny przed posiedzeniem.

Przesłuchiwane przedstawicielki Czarnego Protestu złożyły zażalenia na decyzję o umorzeniu postępowania i to one będą przedmiotem oceny Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie 26 czerwca 2018 r. (godz. 10, sala 224).

Sprawa ta ma fundamentalne znaczenie, ponieważ sąd będzie rozstrzygał, czy można arbitralnie zakazać wstępu do budynków Sejmu RP. Jeśli skład orzekający uzna, iż konstytucyjna gwarancja dostępu do posiedzeń parlamentu nie może być prewencyjnie ograniczana, pozwoli to pociągnąć do odpowiedzialności osoby, które wydają takie zakazy.

Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu.

Art. 61 ust. 2 Konstytucji RP